Τραύμα

“Ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις της ιατρικής, προσπαθούμε να ακολουθούμε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, με προσεγμένη διατροφή και άσκηση.”

Φροντίζουμε όσο μπορούμε τον εαυτό μας.

Περιορίζουμε το ποτό και το κάπνισμα και ό, τι θέτει σε κίνδυνο την υγεία μας.

Τι γίνεται, όμως, με το απρόβλεπτο; Ένα σοβαρό τραυματισμό, για παράδειγμα, από τροχαίο ή ατύχημα μέσα στο σπίτι.

Μπορούμε να το αποφύγουμε;

Και αν συμβεί, είναι έτοιμοι οι γιατροί να μας βοηθήσουν;

Ο τραυματισμός δεν προειδοποιεί ούτε υπάρχει γνωστό προσδόκιμο.

Το γεγονός αυτό, τόσο στο παρελθόν, όσο στο παρόν και το μέλλον, κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη πρώιμης και αποτελεσματικής αντιμετώπισής του.

Οι αριθμοί τρομάζουν:

Οι θάνατοι, λόγω τραυματισμού παγκοσμίως, υπολογίστηκαν ότι ήταν, το 2000, πάνω από πέντε εκατομμύρια!

Ο αριθμός των τραυματιών είναι σαφώς μεγαλύτερος, αν συνυπολογίσουμε τις κακώσεις και τις αναπηρίες, οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές, λόγω της νοσηρότητας, με την οποία επιβαρύνουν, ίσως και εφ’ όρου ζωής.

Η προσπάθεια πρόληψης:

Οι επιτυχείς προσπάθειες πρόληψης τραυματισμών, στις ανεπτυγμένες χώρες, δίνουν θετικά αποτελέσματα, ακόμα κι αν το τραύμα παραμένει ως πρώτη αιτία θανάτου, για τις ηλικίες έως 45 ετών.

Στη χώρα μας, μέχρι σήμερα, η αντιμετώπιση ήταν και παραμένει ανομοιογενής σε πολλά τμήματα επειγόντων.

Δε μιλάμε, καν, για οργανωμένα κέντρα τραύματος.

Μακροπρόθεσμα, αυτό επιβαρύνει το ήδη μεγάλο φορτίο της δημόσιας υγείας.

Κοιλιοπλαστική

Οι ασθενείς που χειρουργήθηκαν για νοσογόνο παχυσαρκία, χρειάζονται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους, πριν την επιθυμητή κοιλιοπλαστική, ώστε να χαθούν όλα κιλά του υπερβάλλοντος βάρους που είχαν προ της επέμβασης κατά της νοσογόνου παχυσαρκίας.

Το διάστημα αυτό ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι μικρότερο των 18 μηνών.

Η επέμβαση παχυσαρκίας θέτει τον οργανισμό σε καταβολικό stress, διαρκείας 12-18 μηνών.

Ακόμα κι αν το βάρος του πρώην παχυσάρκου σταθεροποιηθεί πρό του 18 μήνου από την αρχική του επέμβαση, ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ και χάνει λίπος, του οποίου το βάρος αντικαθίσταται άμεσα από σωματική μάζα αντίστοιχου βάρους.

Αυτό σημαίνει πως αν επιχειρήσει βεβιασμένα να υποβληθεί σε οποιαδήποτε πλαστική – αισθητική αποκατάσταση με εκτομή της περίσσειας δέρματος ή με τοποθέτηση ενδοπροθέσεων, νωρίτερα από το 18μηνο, έχει σοβαρές πιθανότητες να βιώσει ένα αποτυχημένο αισθητικό αποτέλεσμα, λόγω επιπλέον χαλάρωσης.

Η κοιλιοπλαστική είναι η συχνότερη των επεμβάσεων αποκατάστασης του δέρματος της κοιλίας, με την αφαίρεση της περίσσειας, αποκατάστασης τη διάστασης της λευκής γραμμής, ενδεχόμενων κηλών και με την νεοτοποθέτηση/ ή όχι του ομφαλού.

Πρόκειται για μία απαιτητική επέμβαση σε πρώην νοσογόνα παχύσαρκους, συγκριτικά με αυτήν που εφαρμόζεται σε άτομα που επιθυμούν “αισθητική τελειοποίηση”, χωρίς ουσιαστικές ενδείξεις στη δεύτερη περίπτωση, παρά μόνο την προσωπική επιθυμία.

Ο λόγος είναι ότι οι πρώην παχύσαρκοι, και ειδικά αυτοί που χαρακτηρίζονταν από κοιλιακή παχυσαρκία, μετά την απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους παρουσιάζουν αρκετά μεγάλο “κρέμασμα” στην κοιλιακή χώρα, το οποίο συχνά τους επιφορτίζει με λειτουργικά προβλήματα, ακόμα και στην ούρηση.

Η εξειδικευμένη Χειρουργική επιβάλλει τη γνώση και την εκτέλεση επιπλέον απλούστερων ή και σύνθετων εκλεκτικών ή και επειγουσών επεμβάσεων.

Πολλές απλές επεμβάσεις που μπορούν να εκτελεστούν με ενδείξεις από μόνες τους, είναι συνήθως και επεμβάσεις που γίνονται στον ίδιο χρόνο με άλλες πολυπλοκότερες, όπως οι επεμβάσεις ανώτερου πεπτικού.

Για παράδειγμα μία λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή ή μία λαπαροσκοπική συμφυσιόλυση κάλλιστα μπορούν να αποτελούν απλούς χρόνους μίας μεγαλύτερης επεμβάσεως νοσογόνου παχυσαρκίας, όπως η λαπαροσκοπική χολοπαγκρεατική εκτροπή.

Εδώ αναφέρονται ενδεικτικά επεμβάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν με ασφάλεια και εμπειρία.

Ξεχωριστή μνεία γίνεται στην κοιλιοπλαστική επέμβαση σε ασθενείς που υποβλήθηκαν στο παρελθόν σε επέμβαση κατά της νοσογόνου παχυσαρκίας.

Λαπ. Χολοκυστεκτομή

Η χολοκυστεκτομή (χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως) θεωρείται επέμβαση ρουτίνας.

Η πιο συχνή ένδειξη είναι η παρουσία χολολίθων που προκαλούν συμπτώματα (πόνο, δυσπέψία, έως και φλεγμονή της κύστεως που λέγεται χολοκυστίτιδα).

Η εξειδικευμένη Χειρουργική επιβάλλει τη γνώση και την εκτέλεση επιπλέον απλούστερων ή και σύνθετων εκλεκτικών ή και επειγουσών επεμβάσεων.

Πολλές απλές επεμβάσεις που μπορούν να εκτελεστούν με ενδείξεις από μόνες τους, είναι συνήθως και επεμβάσεις που γίνονται στον ίδιο χρόνο με άλλες πολυπλοκότερες, όπως οι επεμβάσεις ανώτερου πεπτικού.

Για παράδειγμα μία λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή ή μία λαπαροσκοπική συμφυσιόλυση κάλλιστα μπορούν να αποτελούν απλούς χρόνους μίας μεγαλύτερης επεμβάσεως νοσογόνου παχυσαρκίας, όπως η λαπαροσκοπική χολοπαγκρεατική εκτροπή.

Εδώ αναφέρονται ενδεικτικά επεμβάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν με ασφάλεια και εμπειρία.

Ξεχωριστή μνεία γίνεται στην κοιλιοπλαστική επέμβαση σε ασθενείς που υποβλήθηκαν στο παρελθόν σε επέμβαση κατά της νοσογόνου παχυσαρκίας.

Λαπαροσκοπικές Επεμβάσεις Λεπτού Εντέρου

Το λεπτό έντερο είναι το τμήμα του εντερικού σωλήνα μεταξύ του δωδεκαδακτύλου και του παχέως εντέρου.

Διακρίνεται σε 2 τμήματα: τη νήστιδα και τον ειλεό.

Οι πιο συχνές αιτίες που η χειρουργική παρέμβαση στο λεπτό έντερο θεωρείται επιβεβλημένη είναι οι εξής:

Συμφύσεις:

Πρόκειται για ινώδεις ταινίες που δημιουργούνται στην κοιλότητα της κοιλιάς μετά από παλαιότερη επέμβαση ή κάποια φλεγμονή.

Η έκταση των συμφύσεων εξαρτάται από το μέγεθος της παρεμβατικότητας των προηγούμενων εγχειρήσεων, το βαθμό της φλεγμονής, αλλά και από τη γενετική προδιάθεση του ιδίου ασθενούς στο βαθμό που απαντά για τη δημιουργία τους.

Οι συμφύσεις δε δημιουργούν πάντα πρόβλημα αλλά σε μκρό ποσοστό της τάξης του 5%.

Η κατάσταση που μπορεί να προκληθεί και επιβάλει εκ νένου τη χειρουργική παρέμβαση, είναι η απόφραξη του εντέρου, ή αλλιώς “συμφυτικός αποφρακτικός ειλεός”, στην περίπτωση που δε μπορεί να λυθεί μόνος του ή με συντηρητικά μέτρα.

Η χειρουργική συμφυσιόλυση είναι επέμβαση που μπορεί να λάβει χώρα λαπαροσκοπικά, αντικαθιστώντας θεαματικά και σε αυτό τον τομέα την ανοικτή χειρουργική, προσφέροντας σαφώς μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο και εντυπωσικά γρηγορότερη ανάρρωση.

Εκκολπωμάτωση λεπτού εντέρου:

Η εκκολπωμάτωση του λεπτού εντέρου δεν είναι μία συχνή κατάσταση.

Είναι σπανιότερη από αυτήν του παχέως. Τα συμπτώματα που παραπέμπουν δεν είναι τυπικά και συνήθως η διάγνωση τίθεται εξ’ αποκλεισμού, με τη βοήθεια πολλών διαγνωστικών μεθόδων, συμπεριλαμβανομένης και της σύγχρονης “κάψουλας”.

Η θεραπεία διευρύνεται από συμπτωματική έως στη χειρουργική αντιμετώπιση.

Η εξειδικευμένη Χειρουργική επιβάλλει τη γνώση και την εκτέλεση επιπλέον απλούστερων ή και σύνθετων εκλεκτικών ή και επειγουσών επεμβάσεων.

Πολλές απλές επεμβάσεις που μπορούν να εκτελεστούν με ενδείξεις από μόνες τους, είναι συνήθως και επεμβάσεις που γίνονται στον ίδιο χρόνο με άλλες πολυπλοκότερες, όπως οι επεμβάσεις ανώτερου πεπτικού.

Για παράδειγμα μία λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή ή μία λαπαροσκοπική συμφυσιόλυση κάλλιστα μπορούν να αποτελούν απλούς χρόνους μίας μεγαλύτερης επεμβάσεως νοσογόνου παχυσαρκίας, όπως η λαπαροσκοπική χολοπαγκρεατική εκτροπή.

Εδώ αναφέρονται ενδεικτικά επεμβάσεις που μπορούν να υλοποιηθούν με ασφάλεια και εμπειρία.

Ξεχωριστή μνεία γίνεται στην κοιλιοπλαστική επέμβαση σε ασθενείς που υποβλήθηκαν στο παρελθόν σε επέμβαση κατά της νοσογόνου παχυσαρκίας.

Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση Κήλης

Η κήλη είναι η προβολή ενός οργάνου μέσα από οπές του τοιχώματος της κοιλότητας που το περιβάλει, είτε φυσικές είτε επίκτητες.

Συμβαίνει σε ευάλωτα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα τη “ρήξη” ή τη διάταση μυϊκών στρωμάτων και περιτονιών.

Η προβολή γίνεται εύκολα αντιληπτή, υπό τη μορφή διόγκωσης που είναι ψηλάφηση και αρχικά ευχερώς ανατασσόμενη.

Η λαπαροσκοπική εφαρμογή πλέγματος προσφέρει:

• Την απουσία τομής και ουλής και των επιπλοκών που συνοδεύουν το ανοικτό τραύμα (φλεγμονή, ορώδης συλλογή, διαπύηση, υποτροπή).
• Την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την άμεση κινητοποίηση.
• Την τοποθέτηση μεγάλου πλέγματος με απόλυτη ασφάλεια, και παράλληλη λύση όλων των ενδοκοιλιακών συμφύσεων λαπαροσκοπικά που συνοδεύουν ειδικά τις μετεγχειρητικές κήλες.
• Την γρήγορη επάνοδο στην εργασία.
• Την μέγιστη ικανοποίηση του ασθενούς όσον αφορά το αισθητικό αποτέλεσμα.
• Την ελαχιστοποίηση της υποτροπής (ειδικά στις μετεγχειρητικές).